تلاش کشورهای ژاپن و کره برای ایجاد اقتصاد جدید انرژی که بتوانند هیدروژن مایع را به اندازه نفت یا گاز طبیعی در خود جای دهد، مدتی هست که آغاز شده. این امر بویژه باعث می شود که به کمک خودروهای سوخت سلولی و هواپیماها، میزان انتشار کربن را در حد صفر کاهش دهد. بخشی از این طرح شامل واردات هیدروژن از کشورهای دیگر مانند استرالیا، که کار غیرپاک تولید هیدروژن مایع از سوخت های فسیلی مانند زغال سنگ و گاز طبیعی را انجام میدهند.
به لطف همکاری مشترک صنایع سنگین کاوازاکی، Iwatani ، شل ژاپن و J-Power ، در یک برنامه آزمایشی، کشتی کاملاً جدید شرکت کاوازاکی برای حمل هیدروژن مایع بین ساحل جنوبی استرالیا و ترمینال تخلیه در حال ساخت در کوبه ژاپن، به آب انداخته شد. این اولین کشتی در نوع خود، برای جابجایی هیدروژن مایع در جهان است. باید توجه داشت که این کشتی با سوخت دیزل کار میکند.
این کشتی، که Suiso Frontier نام گرفته، یک هیولای 116 متری است که با یک مخزن ذخیره سازی هیدروژن مایع دو پوسته با عایق خلا قادر به ذخیره و حمل 1250 متر مکعب هیدروژن مایع است. حجم هیدروژن تا 800 برابر کوچکتراز حجم گازی خود فشرده می شود و تا منهای253 درجه سانتیگراد سرد میشود تا، با توجه به ساختار مولکولی ظریف هیدروژن، مانع از خروج آن از دیواره های مخزن شود. به معنای واقعی کلمه، هیدروژن میتواند، در دماهای بالاتر، از شکاف موجود در ساختار اتمی دیواره فلزی عبور نماید.
برای این برنامه آزمایشی، هیدروژن از طریق یک فرآیند گاز زدایی ذغال قهوه ای، در ویکتوریای استرالیا تولید میشود. حدود 160 تن ذغال سنگ در این فرایند بکار میرود و 3 تن هیدروژن تولید شده و به بندر هاستینگز در فاصله 150 کیلومتری حمل می شود و از آنجا توسط کشتی که نیروی محرکه خود را از موتورهای دیزلی تامین میکند، به کوبه ژاپن منتقل می شود.
به ازای تولید هر سه تن هیدروژن در این روش، 100 تن دی اکسید کربن در منطقه ویکتوریا آزاد خواهد شد و این غیر از میزان انتشار دی اکسید کربن ناشی از مصرف سوخت دیزل برای حمل و نقل دریایی کشتی میباشد. بنابراین از نظر برخی، این طرح راهی برای ژاپن هست تا بتواند بخشی از آلودگی های خود را به خارج از مرزهای خود منتقل کند
البته هیدروژن می تواند به روش های مختلفی از جمله استفاده از انرژی پاک و تجدید پذیر نیز تولید شود. از انرژی خورشیدی یا باد می توان برق تولید کرد، و بکمک انرژی آن، در یک فرایند الکترولیز، هیدروژن را از آب جدا کرد. اینکه کشور خشکی مانند استرالیا، مایل به ارسال آب شیرین به خارج از کشور به شکل هیدروژن باشد، خود یک مسئله است، اما مسئله دیگر این است که جرائم انتشار دی اکسید کربن هنوز اعمال نشده است. بنابراین به نظر میرسد که بیشتر صادرات انرژی هیدروژن استرالیا در کوتاه مدت و میان مدت، هزینه سنگین انتشار آلاینده ها را بدنبال داشته باشد.
به همین ترتیب، در تئوری، تولید هیدروژن مبتنی بر ذغال سنگ می تواند بصورت عمده، باعث جذب و تولید دی اکسید کربن شود. اما به نظر نمی رسد این اولویت در این پروژه آزمایشی مطرح باشد.
به نظر می رسد ژاپن برای ایجاد این اقتصاد هیدروژنی بسیار انگیزه دارد. کره نیز هدف دستیابی به 1200 ایستگاه هیدروژن ، 40،000 اتوبوس هیدروژن ، 80،000 تاکسی هیدروژنی ، 30،000 کامیون هیدروژن و شش میلیون ماشین سوخت سلولی هیدروژن را دنبال میکند. بازیکنان بزرگ تحقق این امر، بسیار مصمم هستند و باید دید که با شروع جرائم تولید گازهای گلخانه ای برای کشورهای صادرکننده انرژی، این طرح چگونه توسعه می یابد.
بازدیدها: 27